خاطره ای فوتبالی

خاطره ای از فوتبال

تیم فوتبال بی ورا با تیم فوتبال خوشاب، مسابقه دوستانه ای در زمین خشم کانه و به دعوت تیم بی ورا داشت.

تیم داوری هم از برازجان تعیین شده بود .

روز مسابقه تیم بی ورا زودتر خود را در زمین بازی خشم کانه آماده کرده بود. من هم عضو تیم بی ورا بودم و در پست فوروارد بازی می کردم و در خیالپردازی و توهمات زدن چند گل بودم وخودم را با سایر اعضای تیم گرم می کردم.

لباس وکفش وجوراب فوتبالی پوشیده و در زمین مانور می دادم ناگهان رقیب من در پست فوروارد سر وکله اش پیدا شد. از باغ آمده بود. هنگام بو دادن نخیلات بود با کروکش کنار زمین ایستاده بود و بدون هیچ لباس وکفشی ورزشی کنار زمین.

دیدم لباس ورزشی که برای بازیکنان رزرو در نظر گرفته شده بود پوشید و کفشی هم طلبید.

وارد زمین شد. دو تیم در وسط زمین به صف مقابل هم ایستادند. تیم داوری آمدند لباس داوری پوشیدند و وارد زمین شدند ولی دو نفر بودند. داور وسط گفت یکی از همکار داوری نیامده .

بلافاصله رقیب من، سیاستی کرد و گفت اشکالی ندارد ما آقای حیاتی را بعنوان داوری قبول داریم. تیم مقابل هم قبول کرد. من هم زبانم بند آمد و یکباره آسمان بر سرم آوار شد و روم نشد مخالفتی کنم.

لباس عوض کردم و پرچم داوری را در دست گرفتم و با مشورت داور وسط، طرفی ایستادم که تیم بی ورا در حمله قرار می گرفت.

هر توپی گیر رقیب (رفیق من) می اومد من پرچم را بالا می کردم و آفساید می گرفتم.

خلاصه رقیب را مات کرده و حسابی کفری کرده بودم.

نیمه اول گذشت. نیمه دوم تماشگران بیشتر وبیشتر شدند.. رقیب رفت پشت خط وسط نیمه زمین تیم خودی (بی ورا) توپی رو برداشت و با سرعت به سمت دروازه خوشاب حرکت کرد به خیال خودش دیگه من نمی توانم آفساید بگیرم.

به محض اینکه از دایره خط وسط عبور کرد پرچم رو بالا بردم و داور سوت زد. رقیب با عصبانبت توپ را به زمین زد و اومد سمت من و گفت این کجاش آفساید بود؟

عامو خودت بیا بازی کن!!!!

من بلند گفتم پوزت تو آفساید بود. همه تماشاگران زدن زیر خنده. حالا نامزدهای ریاست جمهوری من را یاد این خاطره انداختند.

به زعم من از ۸۰ کاندیداتوری ریاست جمهوری همگی پوزشان تو آفساید است بویژه اسحاق که کلاً پوزش تو آفساید است و هر گز موفق به گل زدن به تیم رقیب مقابل نمی شوند. فقط گل به خودی بلدند.

محمد علی حیاتی